در عصر حاضر، با پیشرفت چشمگیر فناوری‌ها و تغییرات گسترده‌ای که در سطح جوامع و اقتصادها رخ می‌دهد، نیازمندی به روش‌های نوین و مؤثر برای مدیریت منابع و کنترل عوامل مختلف اجتماعی و محیطی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. یکی از این روش‌های نوین، “مهاربندی با روش انکراژ” است که به عنوان یکی از ابزارهای مهم در حوزه مدیریت منابع طبیعی و توسعه پایدار مطرح می‌شود. در این قسمت از گروه رویش به بررسی کامل و همه‌جانبه مهاربندی با روش انکراژ به عنوان یکی از روش‌های پایدارسازی گود می‌پردازیم. پس تا پایان با ما همراه بمانید.
منظور از مهاربندی با روش انکراژ چیست؟
روش انکراژ به نام‌های “میل مهار” و “دوخت به پشت” نیز شناخته می‌شود. این روش اجرایی تا حدودی با گودبرداری به روش نیلینگ مشابهی دارد، با این تفاوت که در انکراژ، میل مهارها به صورت پیش تنیده اجرا می‌شوند. عملاً، در این روش، دو لایه از خاک با مقاومت و قابلیت فعالیت مناسب، قبل از جابجایی توده خاک فعال، با یکدیگر دوخته می‌شوند.
استفاده ازروش انکراژ، به دلیل نیاز به تخصص و تجهیزات پیچیده‌تر، هزینه‌های اجرایی را نسبت به روش نیلینگ افزایش می‌دهد. با این وجود، با ادغام مهارت‌های روش نیلینگ و انکراژ، می‌توان با توجه به نوع خاک و ارتفاع گودبرداری، هزینه‌های طرح را بهبود بخشید.
برای ارتباط با کارشناسان و مهندسان گروه رویش با شماره 09122527317 تماس بگیرید.
اجزا و مؤلفه‌های اصلی در فرآیند پایدارسازی با بهره‌گیری از تکنیک مهاربندی با روش انکراژ
- رشته‌های استرند در مهاربندی با روش انکراژ
- فواصل نگهدار (رنگهدارها)
- شلنگ‌های تزریق
- پکر از اجزای فرایند مهاربندی با روش انکراژ
- غلاف استرند در مهاربندی با روش انکراژ
- سر انکر در مهاربندی با روش انکراژ
- گوه از اجزای مهاربندی با روش انکراژ
رشته‌های استرند در مهاربندی با روش انکراژ
از کابل‌های تنیده شده تشکیل شده‌اند که از تعدادی مفتول فولادی تشکیل شده‌اند. این مفتول‌های فولادی با مقاومت بسیار بالا (حدود 1860 مگاپاسکال) به عنوان عنصر اصلی در این فرآیند به‌کار گرفته می‌شوند. امکان جایگزینی استرند با فولاد وجود دارد که در این حالت نیروی ایجاد شده از تنش نیز کمتر خواهد بود به دلیل مقاومت پایین‌تر فولاد (حدود 400 مگاپاسکال) نسبت به استرند. نوع استفاده از استرند یا فولاد با توجه به شرایط پروژه تعیین می‌گردد.
فواصل نگهدار (رنگهدارها)
از جهت دسته‌بندی و حفظ حداقل فاصله مجاز بین رشته‌های استرند از یکدیگر، از فواصل نگهدار استفاده می‌شود. این اجزا باعث ثابت نگه‌داشتن رشته‌ها و جلوگیری از انداختگی آنها می‌شوند.
شلنگ‌های تزریق
به‌منظور اطمینان از پر شدن کمره‌ها (گمانه‌ها) با دوغاب در حین تزریق، از یک یا چند شلنگ با طول حداقل برابر با طول مهار استفاده می‌شود. این شلنگ‌ها نقشی کلیدی در انتقال دقیق و کنترل‌شده ماده تزریقی ایفا می‌کنند.
پکر از اجزای فرایند مهاربندی با روش انکراژ
در فرآیند تزریق تحت فشار، از پکر برای ایجاد فشار و انتقال دقیق دوغاب استفاده می‌شود. دوخت‌های پکر باید مقاومت کافی در برابر فشارهای تزریق را داشته باشند. همچنین، آب‌بندی مناسب انتهاها به منظور جلوگیری از نشت در هنگام پرکردن پکر با دوغاب یا تزریق تحت فشار ضروری است.
غلاف استرند در مهاربندی با روش انکراژ
به‌منظور جلوگیری از چسبیدن و درگیرشدن استرندها به دوغاب و همچنین تضمین عدم انتقال نیروی مهار به خاک در طول دوره آزاد مهار، استرندها در داخل غلاف نگهداری می‌شوند.
سر انکر در مهاربندی با روش انکراژ
سر انکر به‌صورت یک استوانه با سوراخ‌های مخروطی در قاعده طراحی شده است و به منظور انتقال نیروی کششی مهار از استرند به سمت مهار در سر گمانه نصب می‌شود.
گوه از اجزای مهاربندی با روش انکراژ
از قطعات مخروطی شکل فولادی به نام گوه برای قفل کردن رشته‌های استرند در داخل سوراخ‌های سر انکر استفاده می‌شود. با استفاده از گوه‌ها، رشته‌ها به‌طور محکم در محل خود قفل می‌شوند. در صورت استفاده از میگلرد به‌جای استرند، نیازی به برخی از اجزا مذکور نخواهد بود.
مزایای مهاربندی با روش انکراژ
- این روش تاثیر مثبتی بر مشخصات مکانیکی خاک دارد؛ به دلیل تزریق بتن در درون چاله‌ها و فشرده‌شدن خاک به علت تنیدگی استرندها، خصوصیات مکانیکی خاک بهبود می‌یابد. این بهبود در مشخصات مکانیکی خاک، به علاوه از جلوگیری از رانش خاک‌های ناپایدار، باعث کاهش رانش بخش‌های ناپایدار خاک نیز می‌شود.
- برخلاف روش‌های سنتی که نیازمند قالب‌های حجیم و فضای کاری بیشتری بوده‌اند، روش انکراژ به فضای کاری کمتر نیاز دارد.
- از آنجایی که استرندها با تنش‌های بالا تنیده می‌شوند، این روش توانایی تحمل نیروهای افقی زیادی را با حفظ ضخامت دیوار فراهم می‌کند.
- در صورت لزوم، می‌توان نگهدارنده‌های موقت را حذف کرد که این امر به مدیریت و اجرای کار راحت‌تر می‌کند.
- استفاده از روش انکراژ منجر به کاهش حجم کارهای حفاری و گمانه‌زنی روی دیواره‌های گود می‌شود.
- این روش نسبت به روش‌های مشابه مثل میخ گذاری یا نیلینگ، کنترل بهتری برای تغییر شکل‌های جانبی دیواره‌های گود ارائه می‌دهد. این ویژگی به‌ویژه در گوهای کنار ساختمان‌ها بسیار مفید است.
- به دلیل بهره‌گیری از تکنولوژی پیشرفته‌تر، هزینه و زمان اجرای پروژه با استفاده از روش انکراژ در پروژه‌های بزرگ کمتر بوده و در کنار آن، ایمنی اجرای کار نیز افزایش می‌یابد.
معایب مهاربندی به روش انکراژ
- یکی از عیوب اساسی روش انکراژ، عدم برداشت مهارهاست. این موضوع می‌تواند در آینده به بهره‌برداری از زمین‌های مجاور، از جمله عملیات ساخت و ساز و حفاری خاک برای احداث سازه‌های مشابه، تأثیر بگذارد و مشکلاتی را در اجرا و بهره‌برداری ایجاد کند.
- استفاده از بدنه خاک مجاور دیواره گود و منطقه اطراف آن امری اساسی است. در مواردی که خاک مجاور گود در زیر ساختمان‌ها، حومه همسایه یا در نزدیکی تاسیسات و معابر شهری واقع شده باشد، یا از این روش استفاده نمی‌شود یا با محدودیت‌های قانونی و کتبی همراه می‌شود.
- در پروژه‌های کوچک، روش انکراژ به دلیل نیاز به انجام مراحل متعدد، زمان زیادی می‌طلبد. با این حال، با مدیریت دقیق و برنامه‌ریزی مناسب می‌توان زمان اجرا را به حداقل رساند.
- در پروژه‌های کوچک، عملیات انکراژ معمولاً با هزینه‌های بیشتری نسبت به روش‌های ساده‌تر همراه است.
- استفاده از روش انکراژ نیازمند دستگاه‌های خاصی مانند دریل واگن، تزریق و پیش تنیدگی است که این نکته نیاز به تکنولوژی پیشرفته و تخصص در طراحی و اجرای این عملیات را افزایش می‌دهد.
- به دلیل استفاده از تکنولوژی پیشرفته‌تر، روش انکراژ نیاز به تخصص‌های بالاتر در افراد مختصر مرتبط با طراحی و اجرای این عملیات دارد، که این موضوع ممکن است در مقایسه با روش‌های ساده‌تر، مشکل‌تر باشد.
برای ارتباط با کارشناسان و مهندسان گروه رویش با شماره 09122527317 تماس بگیرید.
خلاصه
در پایان این قسمت از رویش می‌توان نتیجه‌گیری کرد که روش انکراژ با داشتن مزایا و معایب خود، به یکی از تکنیک‌های پیشرفته در فرآیند پایدارسازی تبدیل شده است. این روش با امکان بهره‌برداری بهتر از خاک‌های پایدار، تحمل نیروهای افقی بالا، و کنترل دقیق تغییرات شکلی، در پروژه‌های مختلف کاربرد دارد. با این حال، نیاز به تکنولوژی پیشرفته‌تر، مدیریت دقیق‌تر و تخصص‌های بالاتر در اجرا و طراحی، ممکن است محدودیت‌هایی را برای استفاده از این روش در پروژه‌های کوچک ایجاد کند. در هر صورت، انتخاب این روش باید با توجه به شرایط پروژه و اهداف پایداری مورد بررسی و تصمیم‌گیری قرار گیرد.
